Халықаралық әйелдер күні қарсаңында SOS Балалар ауылының тәрбиешісі Жанар Рахымбаева 23 жылын ата-анасыз қалған балаларды тәрбиелеуге қалай арнағанын айтып берді.
SOS Балалар ауылы-бұл жетім балалар мен ата-анасының қамқорлығынсыз қалған балалар кәсіби аналарымен, бауырларымен бірге нақты отбасындағыдай бөлек үйлерде өсетін орын.
Жанар Рахымбаева 23 жылдан бері SOS ана болып жұмыс істейді. Ол алты баланың өмірін өз бетінше ұйымдастырады: үй шаруашылығын жүргізеді, бюджетті басқарады, алымдарының денсаулығы мен әлеуметтік дамуын бақылайды. Еңбек еткен жылдары 18 бала тәрбиелеп өсірді.
«Аптасына бір күн демалысым бар. Қалған уақытта балалардың өміріне араласамын. Мен өз отбасымды құрып, мансапты дамыта алар едім, бірақ ойлана бастағарда балалардың кейбір қажеттіліктері пайда болады. Соларға ұмтылып, қалғанын ұмыттым», – дейді Жанар.
Балалар ауылына 28 жасында педагог-психолог мамандығы бойынша білімімен және балабақшада алған жұмыс тәжірибесімен келген. Оның айтуынша, таңдауына балалар үйіне баруы әсер еткен.
«Мен дамуында ақаулары бар көптеген жетім балаларды көрдім. Олардың көпшілігі дұрыс жеке күтіммен табысты және бақытты адамдар бола алар еді, бірақ бұл үшін ресурстар әрдайым жеткіліксіз, және бұл ой жаныма қатты тиетін», — дейді сұхбаттасушы.
SOS-ана болу үшін Жанар бірнеше психологиялық сынақтар мен тренингтерден өтті. Оқудан кейін ол кәмелетке толғанға дейін өсіретін сәбилерін таңдау үшін Балалар үйінде 10 күн болды.
«Ол кезде түнде балаларды қарап әрең ұйықтап жүрдік. Мен өзім үшін «қиын» балаларды таңдадым: денсаулығы мен мінез-құлқында қиындықтары бар екі ұл және бір қыз. Алдағы 20 жылда олардың өміріне жауапты болуым керек екенін түсіндім бе? Енді есімде жоқ. Сол күндері мен балалар үйінде болған сезімдерді ғана ойладым», — дейді SOS ана.
Осылайша оның Балалар ауылындағы өмірі басталды. Балалар өсті, сонымен қатар Жанардың тәжірибесі де өсті. Ол көп нәрсені уақыт барысымен үйренгенін айтады. Осыған байланысты көптеген қызықты әңгімелер бар.
«Бірде балаларымды Алматыға апардым. Келген соң оларды суретші Әбілхан Қастеевтің шығармаларының көрмесіне апардым. Мен қатты толқыдым, бірақ балалар жүгіріп, мұражай еденінде отырды, бұл экскурсия балаларға арналған ойын-сауық үшін ең жақсы таңдау емес екенін түсіндім. Содан кейін, әрине, біз хайуанаттар бағына және аттракциондарға бардық, бірақ осының бәрінен кейін мен оларды туыстарыма мерекелік түскі асқа апарғанымда, олар ұйықтап қалды. Мен аңғалдықпен оларға ең қызық нәрселерді бір күнде көрсеткім келді де, кешке дейін қаланы аралап шықтық. Автобус қалаған аялдамаға келгенде, мен жүргізушіден балаларды шығарып салғанша күтуін өтіндім. Барлық жолаушылар маған күлді, өйткені мен шу шығармай, ұйықтап жатқан балаларды бөлек-бөлек шығаруға тура келді», — деп күліп еске алады Жанар.
Бүгінде Жанар ауылдағы тәжірибелі аналардың бірі. Тәртіп пен балаларға деген сүйіспеншілік көмектесті деп санайды. Тәрбиеші өзінің жеке ойлары оқушылармен қарым-қатынасқа әсер етпеуі үшін психологқа үнемі барып тұрады және оның жұмысын талдау үшін балаларды шығармашылық терапияға апарады. Сондай-ақ ол балалардың жеке қажеттіліктері үшін демеушілерді өз бетінше іздеуді үйренді: курстар, стоматологиялық қажеттіліктер, жабдықтар және т.б.
Оның ең үлкен тәрбиеленуші қызының өз балалары бар. Тіпті Жанардың үйінде құдалық өткізілді. Оның түлектерінің әрқайсысы оқуға түсіп, өз өмірін өз бетінше құрып, балалар ауылында анасына баруды ұмытпайды.
Тәжірибелі ананың жаңадан келген SOS тәрбиешілеріне тілегі-өз жұмысын жақсы көру және сонымен бірге өзіңді ұмытпау.
«Бір күні дәрігер бұл туралы айтпау үшін мұны есте ұстау керек. Демалыс, хобби, спорт бос сөз емес, сізді де, балаларыңызды да қуантатын нәрсе. Ал мамандықтағы ең бастысы – аналық инстинктің басым болуы. Балалар әрқашан жалған сөздерді сезеді, сондықтан біздің жұмысымыздың мағыналы болуы үшін оны шынымен жақсы көру керек», — деді Жанар.
